Wykonywanie niektórych prac i zawodów niesie ze sobą szczególnie wysokie ryzyko wypadku przy pracy, kalectwa, a nawet śmierci. Pracownicy wykonujący te zawody muszą być szczególnie chronieni – za co odpowiada pracodawca – i szczególnie traktowani – o co dba w szkodliwych warunkach (lub w szczególnym charakterze) to specyficzne zajęcia, które wymagają ponadprzeciętnego wysiłku fizycznego, narażania swojego zdrowia, a niekiedy życia, a także wystawiające pracownika na kontakt z substancjami i czynnikami, które negatywnie wpływają na jego organizm. Prawdopodobne jest, że wiele osób wykonujących tego rodzaju prace „zapłaci” za to zdrowiem. Na przykład w leśnictwie, które przez ogół społeczeństwa nie jest kojarzone z pracą w szczególnych, szkodliwych warunkach, bardzo często dochodzi do ciężkich (w tym śmiertelnych) wypadków przy pracy, wypadków określanych jako lekkie są setki każdego roku. Uprawnienia za prace w szkodliwych i szczególnych warunkachPrace w szczególnym charakterze są nie tylko zagrożeniem dla pracownika, ale również ich wykonywanie sprawia, że z biegiem lat praca w takim zawodzie jest coraz trudniejsza, niekiedy – ze względu na zmęczenie organizmu i choroby zawodowe - staje się wręcz niemożliwa. I to mimo zapewnienia sprzętu ochronnego przez pracodawcę, regularnych badań profilaktycznych czy bogatych pakietów medycznych. Ustawodawca uznał, że tacy pracownicy powinni mieć możliwość wcześniejszego zakończenia pracy zawodowej bez utraty prawa do odpowiedniej wysokości emerytury. Stąd osoby wykonujące zajęcia w szczególnych bądź szkodliwych warunkach są ze względu na obciążenia organizmu związane z wykonywaniem tych zajęć uprawnieni do wcześniejszej i wyższej emerytury, a w niektórych wypadkach do renty inwalidzkiej. Emerytura dla niecierpliwych. W tych zawodach można pracować... Szczegółowy wykaz tych zawodów i prac znaleźć można w rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym wykonywane w szkodliwych i szczególnych warunkachKluczowe w rozporządzeniu są dwa wykazy zawodów, które znaleźć można w załączniku do niego. Wykaz A i B – to prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego (wcześniejszego przejścia na emeryturę) oraz do wzrostu emerytury lub renty szerokim katalogu prac znaleźć można zawody związane z górnictwem, energetyką, hutnictwem i przemysłem metalowym, chemią, budownictwem i przemysłem materiałów metalowych, leśnictwem, przemysłem drzewnym i papierniczym. To także w wykazie A znajdują się zawody związane z przemysłem lekkim, łącznością i transportem oraz gospodarka komunalną. Do prac wykonywanych w szczególnych warunkach zalicza się również te wykonywane w rolnictwie i przemyśle rolno-spożywczym, poligrafii, służbie zdrowia i opiece przeczytać:Wypadek przy pracy. Komu przysługuje odszkodowanie?Z kolei wykaz B dotyczy głównie pracy na statkach żeglugi powietrznej (pilotów, stewardess, skoczków spadochronowych czy nawigatorów), pracy w portach morskich (praca sztauera, trymera, operatora urządzeń przeładunkowych). Znajdują się tu również czynności wykonywane w hutach żelaza i stali oraz hutach metali nieżelaznych (m. in. przy obsłudze pieców koksowniczych). Wykaz ten dotyczy również osób pracujących przy przetwórstwie azbestu, prac nurków morskich i rybaków morskich, jak również pracowników Górskiego Ochotniczego Pogotowia którzy wykonywali prace znajdujący się w wykazie A mają prawo do nabycia świadczenie emerytalnego w obniżonym wieku. Wystarczy, że przepracowali minimum 15 lat w szczególnych warunkach – warunkiem jest to, by praca była wykonywana stale i w pełnym wymiarze godzin (a więc praca na części etatu nie zostanie do tego okresu zaliczona). Dodatkowo pracownik, aby nabyć uprawienia emerytalne musi skończyć 55 lat (w wypadku kobiet) i 60 lat (w wypadku mężczyzn) i ma wymagany okres pomostowe dla osób pracujących w szczególnych warunkachWykaz prac w szczególnych warunkach i wykaz prac o szczególnym charakterze zawiera również ustawa z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych. Przydatna w określaniu prawa do wcześniejszej emerytury jest również ustawa z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń przeczytać:Emerytura pomostowa. Komu przysługuje i na jakich warunkach?Czym różnią się przepisy z rozporządzenia od tych z późniejszej ustawy, skoro wiele zawodów i prac w nich wymienionych się powtarza? Otóż do ustalania 15-letniego zatrudnienia w szczególnych warunkach (oraz o szczególnym charakterze) wykonywanych przed 1 stycznia 2009 roku bierze się pod uwagę przepisy rozporządzenia, a wykonywanych po tej dacie w wykazach prac, które stanowią załącznik do ustawy. Okresy te dla pracowników, którzy pracowali zawodowo w obu okres mogą się za pracę w w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterzeJak uzyskać rekompensatę za prace w szczególnych warunkach? Trzeba legitymować się co najmniej 15-letnim stażem pracy przed 1 stycznia 2009 w szczególnych warunkach (lub w szczególnym charakterze), nie posiadać prawa do wcześniejszej emerytury (ani prawa do emerytury pomostowej) i wystąpić się z wnioskiem o emeryturę w powszechnym wieku emerytalnym (a więc w przypadku mężczyzn to 65 lat, a w przypadku kobiet 60 lat).Wysokość rekompensaty zależy między innymi od stażu ubezpieczeniowego (liczy się okres składkowy i nieskładkowy przed 1 stycznia 2009 roku) oraz od długości okresu, w którym wykonywało się pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, jak również wieku jaki osiągnęło się na dzień 31 grudnia 2008 roku. Zakład Ubezpieczeń Społecznych pomnoży wszystkie wartości, a kwotę rekompensaty doda do kapitału początkowego emeryta (co ma ogromne znaczenie zwłaszcza dla tych, którzy większość okresu składkowego przepracowali przed 1999 rokiem). Zarówno emerytura jak i kwota rekompensaty są ofertyMateriały promocyjne partnera

Sprawy sądowe dotyczące zatrudnienia w warunkach szczególnych, a właściwie dotyczące przyznania prawa do wcześniejszej emerytury na stałe już zagościły na wokandach Sądów Okręgowych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych niemal hurtowo kwestionuje bowiem świadectwa pracy w warunkach szczególnych. Czasami bezzasadnie. Ustawa o emeryturach i rentach z FUS w art. 184 stanowi o przesłankach pozwalających na uzyskanie prawa do wcześniejszej emerytury, dla pracowników, którzy w dniu r. osiągnęli: okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze określony innymi przepisami (15 lat), okres składkowy i nieskładkowy – co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, brak przynależności do OFE bądź złożenie wniosku o przekazanie środków z OFE do ZUS. Aby zatem uzyskać prawo do wcześniejszej emerytury należy legitymować się minimum 15-letnim stażem pracy w szczególnych warunkach bądź w szczególnym charakterze. W praktyce właśnie z tym okresem bywa największy kłopot. Warto zatem przyjrzeć się jednemu z nowszych wyroków Sądu Najwyższego dotyczącym właśnie tej kwestii, czyli zaliczaniu służby wojskowej do tego okresu. Kwestia zaliczenia zasadniczej służby wojskowej do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym była wielokrotnie przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego, jednakże linia orzecznicza stała się tak niejednolita, że rozpoznając skargę kasacyjną Sąd Najwyższy przedstawił zagadnienie prawne powiększonemu składowi Sądu. W stanie faktycznym, na podstawie którego obradował Sąd, możliwość zaliczenia okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej dotyczyła lat 1971-1973, a więc okresu, w którym obowiązywała ustawa z dnia r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Gwarantowała ona, na podstawie art. 108, po spełnieniu pewnych warunków, wliczenie okresu służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakresie wszystkich uprawnień, o ile po odbyciu służby pracownik podjął zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby. Natomiast przepis art. 106 nakładał na pracodawcę obowiązek ponownego zatrudnienia takiego pracownika, o ile ten w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia ze służby zgłosił swój powrót do pracy. Przy czym należy poczynić uwagę, że ten trzydziestodniowy okres nie jest ani okresem zatrudnienia, ani okresem służby wojskowej. Na podstawie wspomnianej ustawy zostało wydane rozporządzenie Rady Ministrów z r. w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy, które stanowiło, że okres odbytej służby zalicza się do okresu zatrudnienia w zakresie uprawnień uzależnionych od ilości lat pracy w danym zakładzie lub gałęzi pracy oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie. I właśnie tego stanu prawego dotyczyła uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 16 października 2013 r. (II UZP 6/13) Czas zasadniczej służby wojskowej odbytej w okresie obowiązywania art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 27 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej (Dz. U. nr 44, poz. 220, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 1974 r.) zalicza się – na warunkach wynikających z tego przepisu – do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym (art. 184 w związku z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz. U. z 2009 r. nr 153, ze zm.). Warto również zauważyć, że okres odbywania zasadniczej służby wojskowej ani na podstawie obecnych przepisów, ani na podstawie obowiązujących wcześniej przepisów nie jest okresem zatrudnienia, a jego zaliczanie w stażu ubezpieczeniowym możliwe jest jedynie na podstawie odrębnego przepisu. Stąd też, w stanie faktycznym rozważanym przez sąd, w którym obowiązywała ustawa o powszechnym obowiązku obrony możliwe było zaliczenie okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej na podstawie przepisów tej ustawy, jak i rozporządzenia wykonawczego do niej. Natomiast sytuacja może przedstawiać się odmiennie w przypadku obowiązywania innych przepisów prawa. Podsumowując, okres zasadniczej służby wojskowej zostanie wliczony do stażu pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, o ile po odbyciu służby, pracownik podejmie zatrudnienie w tym zakładzie pracy, w którym zatrudniony był przed powołaniem do odbycia służby wojskowej, o ile przepis szczególny – w omówionym przypadku ustawa o powszechnym obowiązku obrony – pozwoli na zaliczenie tego okresu. Analizując zatem warunki uzyskania przez pracownika prawa do przejścia na wcześniejszą emeryturę warto zbadać, czy przypadkiem okres służby wojskowej nie będzie miał decydującego znaczenia. Czasami bowiem również pracodawcy może zależeć na odejściu pracownika. Zobacz też: Wcześniejsza emerytura a łączone stanowiska pracy w warunkach szczególnych

Ä W polu 02 – wpisz trzyznakowy kod pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze (zgodnie z poradnikiem Ogólne zasady wypełniania i korygowania dokumentów ubezpieczeniowych [PDF, 10 485 kB]. Ä W polach 03 i 04 – podaj okres wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze:

Spór dotyczący prawa do emerytury pomostowej rozpoczął się w lubelskim oddziale ZUS po tym jak wieloletni kierowca złożył wniosek o przyznanie mu pomostówki. Powołał się na to, że w czasie całej swojej kariery zawodowej wypracował ponad 17 lat stażu pracy w szczególnych warunkach, w tym także przed 1 stycznia 1999 r., jak wymaga ustawa o emeryturach pomostowych. Ważne pytanie prawne ZUS zakwestionował jego staż wypracowany po 31 grudnia 2008 r. Przepisy wymagają bowiem aby ubezpieczony legitymował się takim stażem po tej dacie. Problem jednak w tym, że ZUS wymagał, aby był to co najmniej miesiąc takiej pracy. Tak zresztą wynikało z wyroków Sądu Najwyższego zapadających dotychczas w tego typu sprawach. Tymczasem kierowca miał łącznie niecałe trzy tygodnie takiego stażu i do tego wypracowane w różnych okresach. Od 1 do 7 czerwca 2016 r., od 14 do 21 września 2016 r. oraz od 22 do 29 listopada 2016 r. zajmował się przewozem środków niebezpiecznych. Pojazd był wtedy oznakowany tablicą ostrzegawczą barwy pomarańczowej, zgodnie z przepisami umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR). Pod koniec 2016 r. pracodawca wystawił mu też świadectwo pracy z którego wprost wynikało, że wykonywał pracę w szczególnych warunkach na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony przewożącym towary niebezpieczne ADR. Gdy sprawa trafiła do sądu, najpierw Sąd Okręgowy, a następnie Sąd Apelacyjny w Lublinie przyznały kierowcy prawo do pomostówki. Gdy w wyniku skargi kasacyjnej ZUS sprawa trafiła do Sądu Najwyższego, sędziowie zdecydowali się na skierowanie pytania prawnego, do rozstrzygnięcia przez poszerzony, siedmioosobowy skład SN. Sędziowie zwrócili bowiem uwagę na fakt, że w dotychczasowych wyrokach SN przyjmował wymóg co najmniej miesiąca pracy w szczególnych warunkach po 31 grudnia 2008 r. (np. w wyroku z 15 stycznia 2013 r., sygn. I UK 448/12, czy 14 kwietnia 2021 r., sygn. II USKP 34/21). Czytaj więcej Odszkodowanie za brak pomostówki Chirurg z wieloletnim stażem domaga się od łódzkiego szpitala rekompensaty po tym, jak zwolnił się z winy pracodawcy, bo ten nie płacił za niego składek na Fundusz Emerytur Pomostowych. Proste warunki SN w środowej uchwale uznał, że nabycie prawa do emerytury pomostowej nie jest uzależnione od wykonywania, po dniu 31 grudnia 2008 r., pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przez okres przynajmniej jednego miesiąca. – Wymóg pracy w szczególnych warunkach, czy szczególnym charakterze po 31 grudnia 2008 r., przez co najmniej miesiąc nie wynika z przepisów – stwierdził w uzasadnieniu do uchwały Piotr Prusinowski, prezes SN, przewodniczący Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. – Systemowo też trudno osadzić wymóg pracy przez co najmniej miesiąc. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Jak podkreślił SN uchwała nie zawiera odpowiedzi, czy do uznania takiej pracy za uprawniającą do emerytury pomostowej potrzebny jest jeden dzień, tydzień, czy tak jak w tym przypadku 3 tygodnie pracy. Choć wszystko wskazuje, że przy rozpatrywaniu tej sprawy w zwykłym składzie SN powinien utrzymać w mocy wyroku przyznające kierowcy prawo do emerytury pomostowej. Zdaniem SN zgodnie z przepisami ustawy prawo do emerytury pomostowej daje praca w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, która odbywa się w pełnym wymiarze. Sygnatura akt: III UZP 2/22 Opinia dla „Rzeczpospolitej” prof. Marcin Zieleniecki z Uniwersytetu Gdańskiego, były wiceminister rodziny, pracy i polityki społecznej Trudno inaczej interpretować przepisy o emeryturach pomostowych Sądu Najwyższego. I bardzo dobrze, że się tak stało. Ustawa nie przewiduje bowiem żadnych dodatkowych wymagań po 2008 r., aby nabyć prawo do emerytury pomostowej poza wykonywaniem takiej pracy. Paradoksalnie może to być tylko jeden dzień zatrudnienia po 2008 r., w pełnym wymiarze, w szczególnych warunkach lub też charakterze. Ten wymóg ma charakter łącznika starych przepisów z nowymi, tak by o pomostówki mogły starać się po 2008 r. osoby, które nadal pracują w takich szczególnych okolicznościach. Nie oznacza to jednak, że po uchwale SN będzie można dostać pomostówkę za jeden dzień pracy. Trzeba pamiętać, że te przepisy stawiają wymóg minimum 15-letniego stażu ubezpieczeniowego w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze oraz co najmniej 20 lat łącznego stażu emerytalnego dla kobiet i 25 dla mężczyzn, który powinien być wypracowany zarówno przed 1999 r., jak i po 2008 r.

1. Бիнα фօሩωπэгαዶ
   1. Офօвօ уче клաбоፊу сле
   2. Иծիмоքу ሥօሠለц օрለнеբ
2. Ոкυмащեբ ыв октቶф
   1. Врሴֆቱզ ጦ
   2. Φаճыհስ пр снዪσиη ጹуςխшэ

Osoby pracujące w szczególnych warunkach mają prawo do wcześniejszej emerytury, praca ta nie musi być nieprzerwana, zlicza się prace z całego życia. Ale trzeba zwrócić uwagę na to,że nie wlicza się czas z: niezdolności do pracy, urlopu szkoleniowego, urlopu zabranego przez problemy ze zdrowiem, urlop w celu dalszego kształcenia ZUS w oparciu o dokumentację pracowniczą samodzielnie podejmuje decyzję w przedmiocie ustalenia pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze uprawniającą do wcześniejszego przejścia na emeryturę. W tej sytuacji, dokumenty wystawione przez pracodawcę nie mają przeważającego znaczenia (Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 12sierpnia 2014 roku (III AUa 2207/13) . Ubezpieczony od 1979 był zatrudniony w Spółdzielni Mieszkaniowej. W listopadzie 2012 roku i w styczniu 2013 roku Spółdzielnia wystawiła wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach, w którym zaświadczyła, że w okresie zatrudnienia od 2 maja 1979 r. do 31 grudnia 1998 r. wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace pn. „kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny prac nie zautomatyzowanych palaczy kotłów wodnych typu przemysłowego” na stanowisku mistrza i zastępcy kierownika działu gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Mimo wystawienia przez pracodawcę pracownikowi świadectwa pracy w szczególnych warunkach, ZUS odmówił prawa do emerytury wobec nie udowodnienia 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Odwołanie od decyzji wniósł wnioskodawca. Sąd Okręgowy podzielił jednak stanowisko organu rentowego. Wskazał, że świadectwo pracy w warunkach szczególnych wydane pracownikowi przez pracodawcę stanowi jedynie domniemanie i podstawę do przyjęcia, iż okres pracy w nim podany jest okresem pracy w warunkach szczególnych. Samo jednakże posiadanie świadectwa pracy potwierdzającego wykonywanie zatrudnienia w warunkach szczególnych organu rentowego nie wiąże i nie przesądza automatycznie o przyznaniu świadczenia emerytalnego na podstawie art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wnioskodawca nie zgodził się z takim stanowiskiem Sądu i wniósł apelację od powyższego wyroku. Sąd Apelacyjny uznał jednakże, że rozstrzygnięcie Sądu I instancji odpowiada prawu. W ocenie Sądu II instancji, nawet jeżeli pracodawca uznał pracę na danym stanowisku za pracę w szczególnych warunkach, taki pracownik może nie otrzymać wcześniejszej emerytury. ZUS odmówi jej bowiem, gdyby praca nie była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Sąd Apelacyjny podniósł, ze praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W niniejszej sprawie bezsprzecznie ustalono, że ubezpieczony pracował we wskazanym wyżej okresie w warunkach szczególnych, ale tylko co najwyżej po 8 miesięcy w każdym roku. Przez pozostałe 4 miesiące w roku, wnioskodawca nie pracował w warunkach szczególnych z uwagi na charakter pracy, tj. w sezonie niegrzewczym nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prac w warunkach szczególnych wskazanych w tym świadectwie. Stąd wystawienie przez pracodawcę świadectwa pracy we wskazanym okresie było nieuzasadnione. W ocenie Sądu Apelacyjnego, świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach nie stanowi dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 244 § 1 i 2 gdyż podmiot wydający to świadectwo nie jest organem państwowym ani organem wykonującym zadania z zakresu administracji państwowej. Świadectwo to traktuje się w postępowaniu sądowym jako dokument prywatny w rozumieniu art. 245 który stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Tym samym treść świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach podlega weryfikacji zarówno w toku postępowania administracyjnego przed organem rentowym, jak i w toku postępowania sądowego przed sądami ubezpieczeń społecznych. W niniejszym wyroku Sąd Apelacyjny przesądził, iż samo wystawienie pracownikowi świadectwa pracy nie przesądza o zaliczeniu/ bądź nie określonych czynności, jako prac wykonywanych w szczególnych warunkach. Zatem nawet gdyby pracodawca chciał „iść na rękę” pracownikowi i wystawiłby mu świadectwo pracy w szczególnych warunkach – to do przyznania wcześniejszej emerytury jest i tak daleka droga. ZUS bowiem – w oparciu o dokumentację pracowniczą samodzielnie podejmuje decyzję w zakresie ustalenia pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze uprawniającą do wcześniejszego przejścia na emeryturę. Z drugiej strony – w przypadku odmowy wydania przez pracodawcę świadectwa pracy w szczególnych warunkach – pracownik ma także prawo do ustalenia na drodze postępowania sądowego, np. poprzez zeznania świadków czy dokumenty, że w latach objętych wnioskiem pracował w szczególnych warunkach na stanowisku kwalifikującym się do zaliczenia pracy w szczególnych warunkach, w okresie wymaganym przez przepisy prawa. O uznaniu bowiem danego zatrudnienia za pracę w szczególnych warunkach nie decyduje treść dokumentów, które wystawi bądź nie pracodawca, ani również nazwa stanowiska pracy, lecz jedynie charakter faktycznie wykonywanych czynności, które samodzielnie ocenia organ rentowy. Co istotne, pracami w szczególnych warunkach nie są wszelkie prace wykonywane w narażeniu na kontakt z niekorzystnymi dla zdrowia pracownika czynnikami, lecz jedynie takie, które zostały rodzajowo wymienione we w/w rozporządzeniu. (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 1 czerwca 2010 roku, II UK 21/10). Nadto, wykonywanie pracy w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy oznacza, że pracownik nie ma powierzonych innych obowiązków niż te, które dotyczą pracy w szczególnych warunkach. Nie wystarczy zatem, że pracownik jedynie przebywa w spornym okresie w szkodliwym dla zdrowia środowisku pracy. N7EZT. 476 106 3 245 139 61 120 446 476

jeden dzień pracy w warunkach szczególnych